"Kroniki Jaaru - Księga Luster" Adam Faber

Autor: Adam Faber

Tytuł: Kroniki Jaaru - księga luster

Rok Wydania: 2017

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Kategoria: Fantastyka/Baśń/komedia/

Ilość stron: 450

Ocena: 8.5/10

Witam!

Przez ostatnie miesiące było bardzo głośno na temat książki Adama Fabera „Kroniki Jaaru”. Jedni są zachwyceni i już nie mogą doczekać się drugiego tomu, a inni.. wręcz odwrotnie. Ten podział zdań spowodował, że moje małe wewnętrzne „JA” musiało chwycić za dzieło i wyrobić swoje zdanie na ten temat. Zaczynając od początku.

Gdy tylko wyjęłam książkę z koperty, zachwyciła mnie okładka. Migoczące okna bloków i srebrny napis tytułu, zahipnotyzowały mnie i przez dłuższy czas nie mogłam przestać na to patrzeć. Grzbiet nie odbiegał od bajecznego wyglądu tomu. Nawet ten mały jednorożec robi fenomenalną rolę jako ozdobnik. Przyznam się, że od dnia dostania książki w swoje ręce, codziennie podchodzę i macam okładkę.

Otwieram książkę i co mnie ponownie zaskoczyło? Wspaniała wkładka – że tak powiem. Zazwyczaj tylna część okładki jest biała albo szara. Tutaj zaskakuje piękne gwiaździste niebo we wszystkich kolorach granatu.Trzeba przyznać, że wydawnictw naprawdę postarało się. DAWNO nie widziałam tak dobrej i zadbanej okładki.

"Zaufania. Bez niego nic nie zdziałamy. Nie musimy się lubić. Ja na przykład nie lubię prawie nikogo, a was to już w szczególności. Radzę sobie jednak w rytuałach grupowych, jeśli już muszę się z nimi męczyć, ponieważ wiem, jak zaufać innym chodź na chwilę. Radzę więc zapomnieć o wszelkich uprzedzeniach. To nieważne, że niektórzy z nas mają cztery nogi, a inni przyłażą do Jaaru w sukienkach w kwiatki".

Co do treści. Kate Hallander jest niczym nie wyróżniającą się nastolatką mieszkającą u swojej cioci w Londynie. Jej rodzice, dla dobra swojej córki, wysłali ją do większego miasta, by mogła uczyć się w bardzo dobrej szkole. Pewnego dnia, mimo sprzeciwu cioci, Kate wchodzi do magicznego sklepu Pani Selene i dostaje.. tajemniczą księgę. W międzyczasie ze sklepu znika kamień o bardzo potężnej mocy. Nastolatka zaczyna interesować się dziełem i rzuca miłosny urok na nowego kolegę z klasy. Jednak bez doświadczenia jako wiedźma, czar nie działa tak jak życzy sobie tego główna bohaterka. Z powodu pewnego zamieszania, Kate trafia do Jaaru, magicznej krainy zamieszkanej przez różne stworzenia. Poznaje tam Fiona, który jest ferem. Z powodu kłótni ze swoim ojcem ( z którym, bagatela kłóci się średnio siedem razy w tygodniu) ucieka z domu i poznaje pewną nimfę. Czy spotkanie nimfy było przypadkowe? Dlaczego Kate trafia do Jaaru? Co, tak naprawdę, ją przywołało do tego świata? Czy dziewczyna dowie się prawdy o swoim pochodzeniu?

Kate Hallander jest najzwyklejszą nastolatką z typowymi problemami w swoim wieku. Nie zachowuje się i nie posiada charakteru jak kobieta po przejściach – co mi się osobiście bardzo podoba. Dodatkowym plusem jest fakt, że nie umie posługiwać się magią, więc po dziesięciu stronach nie włada nią idealnie. Jedyne do czego mogę się przyczepić to fakt, że w jednej ze scen pod koniec książki, zachowała się za bardzo emocjonalnie i raczej nierealistycznie. Jednak nie można mieć wszystkiego.

"Czujesz wstyd i strach, nie pamiętając, że jedno i drugie, to najgorsi wrogowie odwagi. Zapominasz, że odwaga nie istnieje zamiast strachu, ale tuż obok niego".

Co do bohaterów drugoplanowych. Fion ma kompletnie inny charakter niż główna bohaterka. Z jednej strony wybuchowy a z drugiej tchórzliwy. Nie mam pojęcia dlaczego, ale polubiłam go na swój indywidualny sposób. W międzyczasie poznajemy również lekko zadziornego, kulturalnego jednorożca, który wbrew pozorom, dużo wnosi w życie naszej bohaterki. Pojawiają się oczywiście też inni bohaterowie, ale po co zdradzać wszystkie karty? Lepiej pozwolić Wam odkryć je samemu.

Kraina do której trafia Kate jest niesamowita. Momentami miałam wrażenie, że to nie jest fantasy, ale czysta wspaniała baśń dla każdego. Piękne, duże motyle, na których latają fery. Stworzenia mieszkające w dużych kwiatach. Miałam wrażenie, że wszystkie istoty tam mieszkające, posiadają swoje indywidualne umiejętności, pracę i cel w życiu. Coś, jakby to był wręcz idealny świat.

"Wiedźma nie zna żadnego "ale". "Ale" burzy całą magię i wprowadza chaos. Nie wiesz, jak być przynętą? To najprostsze ze wszystkich działań. Siedzisz tylko, nic nie robisz i czekasz, aż pojawi się ktoś, kto chce cię zamordować". 

Co do stylu pisania. Autor skupił się na akcji i pięknej baśni. Przez co nie zobaczymy tutaj skomplikowanych zwrotów, czy głębokich i długich opisów. Lekkie pismo, świetne dialogi i cudowne lecz krótkie opisy. Książkę spokojnie można przeczytać w jeden jesienny wieczór.

Wracając jeszcze do tylnej okładki. Widzimy taki napis „Gdyby Harry Potter był dziewczyną, nazywałby się Kate Hallander”. Błąd. Bzdura. Nigdy w życiu! Kate nie jest sierotą, nie zostaje zaproszona do magicznej szkoły! Ten opis jest bardzo, ale to bardzo mylny. Już słyszałam właśnie głosy, że „kupiłam książkę BO uwielbiam Harrego Pottera – zawiodłam się” albo „ NIE lubię Harrego Pottera, dlatego nie wezmę tej książki do ręki”. Dlatego, proszę Was. Nie patrzcie na ten napis i weźcie ją w swoje ręce. Przeczytajcie ją. JEST tego warta. Nie ważne, czy masz 8 lat czy 30. Książka ma w sobie coś niesamowitego, że wręcz dostosowuje się, do wieku czytelnika. Każdy znajdzie coś dla siebie. Może właśnie tak działa magia krainy Jaaru?