"Żniwiarz - Pusta Noc" Paulina Hendel

Autor: Paulina Hendel

Tytuł: Żniwiarz - Pusta Noc

Rok Wydania: 2017

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Kategoria: fantastyka/demologia słowiańska/urban fantasy

Ilość stron: 430

Ocena: 9.5/10

"Przecież Polska nie zaistniała ot tak w chwili, kiedy przyjęła chrzest. Na tych samych terenach działo się wiele ciekawych rzeczy, żyli ludzie, którzy wierzyli w starych bogów oraz najróżniejsze demony. Mieli swoje święta, własne tradycję. Chrześcijaństwo, nie mogąc tego wszystkiego wyplewić z umysłów ludzi, zaczęło przejmować niektóre ze starych zwyczajów".

Kiedy dowiedziałam się, o książce Pauliny Hendel "Żniwiarz - Pusta Noc" KOMPLETNIE do mnie nie przemawiało. Fakt, wierzenia słowiańskie, stwory, walka z nimi i lekka komedia, czyli wszystko to, co lubię. Jednak, tak dużo blogerów, youtuberów i czytelników o dziele mówili, że już miałam tego dość. Po prostu dość. Wszystkim podobała się innowacyjna okładka no i genialna bohaterka. Kiedy zrobiło się w miarę cicho, zerknęłam na jedną z recenzji na facebooku, stwierdziłam "dobra, spróbuję, najwyżej napiszę negatywną recenzję".

Kiedy przyszła paczka i zobaczyłam na żywo okładkę, sama - mimowolnie - powiedziałam "Wow". Jest inna, oryginalna przyciągająca uwagę. O wiele lepiej wygląda niż na ekranie komputera czy czytnika. Dla takiej sroki jak ja, to wielki plus.

Wieczorem, chciałam tylko zobaczyć sam początek, przeczytać jedną, góra dwie strony i zobaczyć o czym tak na serio jest książka. Nie wiem w jaki sposób ale jak oderwałam się od książki była już 4 rano a ja przeczytałam jednym tchem pół książki.

"Żniwiarz - Pusta Noc"opowiada historię dwudziestoletniej Magdy, która pochodzi bardzo specyficznej rodziny. Część jej członków widzi nawich. Jej wujek Feliks jest żniwiarzem. Jego zadaniem jest pozbyć się zmor, duchów,porońców i innych stworzeń chodzących na ziemi. Jeżeli ktoś w okolicznej wsi zauważył coś dziwnego, dzwonią po Feliksa. Nie ma określonej sumy za jego pracę. Każdy płaci tyle ile uważa za słuszne - a racze tyle, ile posiada. Magda fascynuje się jego pracą od kiedy zaczęła chodzić. Uwielbia przebywać z wujkiem i uczyć się od niego wszystkiego co jest potrzebne do zawodu żniwiarza. Rodzina nie jest z tego powodu zadowolona. Jednak w okolicznych wsiach zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Z jakiś powodu znikają żniwiarze. Czy Feliks i Magda są w niebezpieczeństwie? Jakie stwory zaczynają pojawiać się i kto to zaczął? Jaki jest temu powód?

"Feliks wstał z ziemi i ruszył w kierunku światełek, które natychmiast zgasły. Płacz urwał się. Żniwiarz zatrzymał się przed brzozą, pod którą znajdowało się niewielkie wzniesienie.

- Jeżeliś chłopiec, nadaję ci imię Adam [..] Jeżeliś dziewczynka, nadaję ci imię Ewa. - Wyjął z kieszeni małą buteleczkę i skropił ziemię wodą święconą

- Żegnaj, maluchu".

Magda ma swoje dobre jak i złe strony. Zacznę od tych złych. Na samym początku zraziłam się do jej.. zachowania. Jako dwudziestolatka, raz czy dwa, zachowała się wręcz dziecinnie w kłótni z rodzicami. Dlatego odjęłam pół punktu w mojej ocenie. Jednak to odważna dziewczyna, która dość często wpada w kłopoty z nie swojego powodu. Można powiedzieć, że znajduje się w złym miejscu o złym czasie. Bardzo podoba mi się to, że nie jest mega siłaczką ani super-bohaterką. Walczy tak jak umie, bez zbędnej przesady.

Co do innych bohaterów. Uwielbiam Feliksa. Jego zachowanie, rozmowy z innymi ludźmi są po prostu genialne. Sposób jego walki i doświadczenie jest niesamowite. Autorka nie oszczędzała na opisach walk, za co bardzo dziękuję. Rodzina Magdy jak i sąsiedzi, czy sprzedawczynie w osiedlowym sklepie, są tak realne takie prawdziwe, że momentami miałam wrażenie, że opisuje naszą okolice i naszych sąsiadów.

Stwory i pogaństwo. Tego nie da się ominąć. Paulina Hendel zrobiła to genialnie. Jeżeli zmora ma być krwawa z połową twarzy, właśnie taka jest. Ma być strasznie? Jest! Lecz to nie wszystko. Nie każdy stwór, wywołuje strach. Czasami, można poczuć.. smutek. Chociażby przy porońcu. To w jaki sposób został opisana historia z nim, ruszyła moje skamieniałe serce. Sposób ich pozbywania się, jest fenomenalny. Posprawdzałam kilka ziół i wierzeń pogańskich i to prawda. Widać, że autorka poważnie wzięła się za ten temat. Za co bardzo dziękuję. Opis walki nie trwa przez kilkanaście stron i nie zanudza nas. Jest w miarę krótki ale bardzo rzeczowy. Spokojnie można sobie wyobrazić i poczuć strach, radość czy też oddech zmory zbliżającej się do nas za plecami. Zwłaszcza, jak czyta się książkę w nocy.

"- Wiesz czym jest Nawia?

- Słowianie wierzyli, że to miejsce, do którego odchodzą umarli. Podziemne królestwo, którym rządził Nija. Coś jak Hades z mitologii greckiej. To smutne, że tyle wiemy o obcych wierzeniach, a tak niewiele o własnych. Mogliby choć trochę wspomnieć o tym na lekcjach historii albo religii".

Świat, który stworzyła autorka kompletnie nie różni się od naszego. Spokojnie można powiedzieć, że w książce bohaterowie widzą i wiedzą więcej niż my i.. tyle. Dodatkowo, część informacji, takich jak można poczuć potwory przez zwykłych ludzi lekko mnie przeraża i

fascynuje.

Czy polecam książkę? Trudno jej nie polecać. Jest fenomenalna! Czyta się szybko, wręcz się ją połyka w całości. Genialna szata graficzna, świetna treść niesamowici bohaterowie. Uwaga jedna - nie jest to książka dla czytelników poniżej 15-roku życia. Tak bardzo chciałam, by pogańskie wierzenia wróciły do łask - i wreszcie są! Mam nadzieję, że to otworzy oczy i pomysły na więcej, nie tylko dla tej autorki ale również dla innych. Dodatkowym plusem może być to, że już za chwilę, drugi tom powieści. Czytaliście pierwszą? Może, tak jak ja, czekacie już na następną? Jestem mega zachwycona. Dziękuję autorce za to, że odważyła się na taki krok.