"Żniwiarz Czerwone Słońce" Paulina Hendel

Autor: Paulina Hendel

Tytuł: Żniwiarz Czerwone Słońce

Rok Wydania: 2017

Wydawnictwo: Czwarta Strona

Kategoria: fantastyka/urban fantasy/słowiańskie wierzenia/komedia

Ilość stron: 430

Ocena: 9/10

Uwaga!! Jeżeli nie czytaliście pierwszej części "Żniwiarz - Pusta Noc" ta recenzja może być dla Was spoilerem!

Po przeczytaniu pierwszej części żniwiarza byłam zachwycona. Paulina Hendel stworzyła coś niesamowitego. Wciągnęło mnie od pierwszych stron. Kiedy dowiedziałam się, że już za chwilę będzie druga część - nie mogłam się doczekać. Jak tylko książkę dorwałam w moje ręce od razu zaczęłam czytać. Dwa wieczory i książki nie ma! Czy mi się podobała? Moim zdaniem.. GENIALNA. Jednak zaczynając od początku.

"- No dobra [..] to jak to jest z tym wieszczem?

- [..] aby uchronić dziecko przed takim losem, należy te błony płodowe wysuszyć, zmielić i podać mu z mlekiem matki.[..] a jak tego się nie zrobi, to po śmierci wieszczy obudzi się w trumnie, zje swoje ciało i ubrania, a potem wyjdzie z grobu, wlezie na dzwonnicę i będzie bił w dzwon, a kto to usłyszy, niedługo umrze".

Magda powraca do życia jako żniwiarz. Feliks widząc w drzwiach młodą kobietę, która przedstawia się jako Magda - nie może w to uwierzyć. Magdy nie było cały rok. Rodzina zdążyła zrobić jej pogrzeb i pogodzić się z jej śmiercią. Wujek  z jednej strony jest zdziwiony z drugiej zmartwiony widząc dziewczynę u siebie w domu. Po tym, jak sam jest żniwiarzem już setki lat wie, że to trudny orzech do zgryzienia. Chcąc nie chcą, pomaga dziewczynie być żniwiarzem. Problem polega na tym, że charakter Magdy diametralnie się zmienił. Przybierając nową postać nie potrafi zapanować nad swoimi słowami, czynami i sposobem myślenia. Czy mimo wszystko Magda nauczy się kontrolować nowe ciało? Czy nienawiść do Pierwszego pomoże jej być lepszym żniwiarzem? Kim jest Gerard? 

"Lekarz wygłosił całą tyradę, po czym opadł bez sił na wersalkę.

- Gauza, zrób mi tego drinka z chwastami - rzucił słabo.

- Ale nie mamy rumu - zaprotestował nauczyciel.

- To weź wódkę, jest w lodówce.

- Mięty też nie ma.

- To zalej ją herbatą miętową!".

Pamiętam idealnie Magdę z pierwszego tomu. Gdyby ktoś przedstawił mi krótką charakterystykę z pierwszej części i z drugiej - stwierdziłabym, że to są dwie różne kobiety. Już nie chodzi o to, że inaczej wyglądają - wreszcie ma inne ciało - ale o to, że kompletnie inaczej rozmawiają, myślą i czynią. Tutaj widzimy dziewczynę wredną, lekko chamską, która chce być odważna ale kompletnie jej to nie wychodzi. Nie dziwie się Feliksowi, że ciągle złości się na nią. Sama podobnie czułam. Jej zachowanie ukazuje, że to nie tak łatwo być początkującym żniwiarzem. Wewnętrzna walka, jaką prowadzi Magda nie jest wcale taka łatwa. Często zamiast jej myśli, ukazują się dziewczyny, której to ciało należało. Bardzo podoba mi się to, że autorka nie zrobiła z niej uczonej, która wie wszystko i idealnie jej wychodzi. Widać tutaj, jak Magda nie radzi sobie z sytuacją jaka ją spotkała. Czy zaufa wreszcie Feliksowi i posłucha jego rad? Czy jest zadowolona z tego, kim tak naprawdę się stała? Jak zareagują inni członkowie rodziny?

"- O, złodziej samochodów się znalazł - oświadczyła Magda, wchodząc do kuchni.

- O, leń który zapomniał zatankować - odgryzł się, jednak śniadanie było na tyle dobre , że postanowił odpuścić tyradę".

W drugiej części spotkamy jeszcze więcej potworów i często nowych, których nie było w pierwszej książce.  W tej części dochodzą nowi bohaterowie, którzy są.. bardzo oryginalni. Nie będę zdradzać kto to taki, jedyne o czym wspomnę to to, że każdy człowiek może zmienić zdanie a manipulowanie innymi członkami rodziny to największe zło. Zastanawiam się, jakie jeszcze asy w rękawie ma autorka. Z każdą następną książką jestem co raz w większym szoku. Żartów, akcji i refleksji na temat życia nie brakuje. To w jaki sposób żniwiarze walczą ze złem za każdym razem bardzo mi się podoba. Opisy potworów z jednej strony jest bardzo realistyczny i straszny z drugiej niesamowicie interesujący. Zastanawiam się, z jakich źródeł dotyczące potworów słowiańskich autorka zaczytuje się. Opis walk i to skąd się biorą jest mega. Gdzieś tam w duszy liczę na encyklopedię potworów z rysunkami z książek Pauliny Hendel. Byłby to genialny dodatek do całości. 

"Nie minęła nawet doba, a on już mógł ocenić, że współpraca z innym żniwiarzem, a w szczególności pochodzącym z jego rodziny, była wyjątkowo trudna".

Czy polecam II część Żniwiarza? Pewnie że tak! Jeżeli spodobała się Wam pierwsza część, druga również przypadnie do gustu. Potwory, zioła, żniwiarze, cięty język i żarty - wszystko w jednej książce. Z powodu tego, że w książce zdarzają się krwawe sceny, uważa że książka jest dla czytelników powyżej 15 roku życia. 

Czytaliście II część? Jakie są Wasze przemyślenia ? Piszcze w komentarzu.