"Post Scriptum" Milena Wójtowicz

Autor: Milena Wójtowicz

Tytuł: Post Scriptum

Rok Wydania: 2018

Wydawnictwo: Jaguar

Kategoria: Fantastyka/komedia/kryminał

Ilość stron: 304

Ocena: 10/10

Pierwszą książką Wydawnictwa Jaguar, był pierwszy tom "Niepowszedni" autorstwa Justyny Drzewickiej. Po tym dziele, szczerze, chciałam zakończyć zaglądanie na rynek wydawniczy tej firmy. Jednak pomyślałam — każda firma, ma czarnego konia i czarną owcę. Dobra, na czarną owcę już trafiłam, oczekiwałam na czarnego konia — i długo nie musiałam czekać. MAM! Mogłabym rzec, BESTSELLER. Dobra, dobra.. Na spokojnie. O czym jest to dzieło?

Piotr Strzelecki, razem ze swoją przyjaciółką Sabiną Piechotą założyli wspólnie firmę, której klientami są nienormatywni, czyli między innymi: wilkołaki, duchy, wampiry i strzygi. Sabina — jest specjalistką od BHP a Piotr psychoterapeutą i coachem oraz życiowym doradcą. Od kilku dni, w Brzegu — miejscowości mieszczącej się przy Wrocławiu — zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Ktoś zaczyna polować na nienormatywnych. Przez czysty przypadek — i upór Piotra — bohaterowie zostają wplątani w intrygę kryminalną. Czy dowiedzą się, kto chce im zaszkodzić? Kto będzie im pomagał? Komu mogą zaufać? Jak zakończy się cała ta sprawa?

Bohaterowie są genialni. Z jednej strony profesjonalnie podchodzą do swojej pracy, z drugiej chwytają się sprawy detektywistycznej, o której nie mają zielonego pojęcia — co za tym idzie, pojawiają się tak humorystyczne sytuacje, że aż miło to czytać. To, na jakie pomysły wpadają Piotrek i Sabina są tak ludzkie i zabawne — pomimo że daleko im do bycia ludźmi! Kto by wpadł na pomysł, by prowadzić psychoterapię na cmentarzu? Piotrek! Bierze krzesełko składane, parasolkę, plecaczek na plecy i idzie. Kto prowadzi zajęcia czarnoksiężnikom z tematu: sterylizacja narzędzi? Sabina! To już powinno Wam dać do myślenia, że książka, to jeden wielki żart!

Cała akcja mieści się w Brzegu i we Wrocławiu. Nigdy tam nie byłam, jednak tak kolorowe i krótkie opisy, spowodowały, że czułam klimat miasta.

Jedną z mocnych stron książki jest humor. Autorka nie ograniczyła się, do humoru dialogowego, ale również sytuacyjnego. Już od pierwszych stron można uśmiechać się — czy wręcz śmiać się — z przygód naszych bohaterów.

Jeżeli, ta książka, to powrót autorki na arenę literatury - to jest, jeden z najlepszych powrotów, jaki znam. Szkoda, że tak długo musieliśmy czekać, na taką książkę. Mam jednak cichą nadzieję, że autorka rozkręci się i zasypie nas dużą ilością, genialnych pomysłów i nietuzinkowych bohaterów. To fenomenalne dzieło, na rozluźnienie się w długi majowy weekend, albo po prostu na wakacje.

Nie wiem jak wy, ale ja już zacieram ręce, na następne dzieło Mileny Wójtowicz. Mam nadzieję, że będzie to dość szybko — inaczej wręcz uschnę z tęsknoty.

Zdrówka!